سایت تفریحی وسرگرمی آسیافان

سالها پیش اخباری در امریکا پراکنده شده بود که احتمال دارد مصرف شکر زیاد در کودکان ربط به ناآرامی، نقص توجّه، و دیگر مشکلات رفتاری و یادگیری داشته باشد.

خانواده ها نگران شده بودند که شاید کودکانشان زیاد شکر و شیرینیجات مصرف میکنند و شاید بهتر باشد که مصرف شکر را در تغذیۀ کودکانشان کاهش دهند. از طرفی دیگر، افرادی که در صنعت شکر کار میکردند نگران بودند که فروش شکر و شیرینیجاتشان کاهش یابد و ضربۀ اقتصادی بخورند. پس قبل از اینکه دیر شود، صنعت شکر یک سری آزمایشاتی را اسپانسر کرد تا به هر قیمت ممکن ثابت کنند که مصرف شکر هیچ ربطی به ناآرامی، نقص توجّه، و دیگر مشکلات رفتاری و یادگیری در کودکان نخواهد داشت. متوجّه هستید؟ صنعت شکر امریکا فقط به فکر منافع اقتصادی خود بود و هیچ علاقه ای به حمایت از سلامت مردم نداشت. پس به هر قیمت ممکن سعی داشتند ثابت کنند که مصرف شکر – حتّی در مقدار زیاد – موجب مشکلات رفتاری، عصبی، و یادگیری نمیشود. به این منظور، با پولی که صنعت شکر امریکا به تعدادی محققان داد، تحقیقاتی ساختگی بر دو گروه از کودکان انجام گرفت. به یک گروه تغذیۀ کنترل-شده ای داده بودند و به گروه دیگری همان تغذیه به اضافۀ سی درصد شکر بیشتر. در نتیجۀ این آزمایش، مشاهده شده بود که سطح جنب و جوش، توانایی یادگیری، و دیگر ارکان رفتاری در دو گروه یکسان بوده و در نتیجه، افزایش مقدار شکر در تغذیه هیچ تأثیری بر ناآرامی یا مشکلات رفتاری و یادگیری در کودکان نمیگذارد. متوجّه باشید که این آزمایش فقط به منظور حمایت از منافع صنعت شکر طراحی شده بود، نه به منظور حمایت از سلامت مردم. این آزمایش ساختگی دو ایراد اساسی داشت: اوّلاً که فقط چند کودک در این آزمایش امتحان شده بودند. مسلّماً چند کودک نمیتوانند نمایانگر تمام کودکان دنیا باشند. ممکن است این چند کودک مشکلات خاصّی داشته باشند که موجب نتیجه-گیریهای غلط بشوند. دوّماً، تغذیۀ گروه اوّل به اندازۀ بسیار زیادی شکر داشت که موجب ناآرامی، نقص توجّه، و مشکلات رفتاری دیگر شود. در واقع، تغذیۀ گروه اوّل معادل بیست و پنج عدد کیک، سی و شش عدد نوشابه، و ده عدد شکلات شکر داشت. پس کودکان "آزمایش-شده" به اندازۀ کافی شکر در سیستمشان داشتند که وقتی که سی درصد شکر به تغذیۀ آنان اضافه میشد، دیگر هیچ تغییری در رفتارشان مشاهده نشود. یعنی گروه دوّم قبل از اضافه کردن آن سی درصد شکر هم به ناآرامی، نقص توجّه، و مشکلات یادگیری مبتلا بودند. میبینید به چه شکل مردم را فریب میدهند؟ و اسم این را علم میگذارند.

نکتۀ جالبتر این است که نتایج این آزمایشات به عنوان ذیل در یک روزنامۀ معتبر ملّی چاپ شد: "قند و شکر هیچ تأثیری بر ناآرامی یا مشکلات رفتاری و یادگیری در کودکان نمیگذارند."

قابل ذکر است که اتحادیه ها و انجمنهایی که در رابطه با شکر و شیرینیجات فعالیت میکنند اصلاً به دنبال حفظ سلامت مردم نیستند. این انجمنها و اتحادیه ها همه به طریقی از منافع افرادی که در صنعت شکر و شیرینیجات کار میکنند حمایت میکنند. با حمایت از طرف این انجمنها بود که این مقاله در یک روزنامۀ معتبر ملّی چاپ شد.

در تحقیقات و آزمایشاتی که در آزمایشگاهها و مراکز تحقیقاتی غربی به عمل میآیند، بسیاری از نمونه هایی از این قبیل سابقه داشته اند که تا کنون کسی حرف از آنان نزده است. آزمایشات ساختگی و نتایج دستکاری-شده خیلی رایج هستند. خنده دار میشود وقتی که ایرانیان اینگونه اخبار را از صدا و سیمای غرب باور کنند و به عنوان "علم" وارد ایران کنند. گویی که محققان و دانشمندان پیغمبر باشند. و این بزرگترین مشکل در رابطه با پذیرش علم است. برای خیلی از مردم دنیا علم تبدیل به یک آئین جدید شده. این افراد هر حرفی که به نام علم یا توسّط یک دانشمند زده شود را بدون هیچگونه شک و تردید و مقایسه با نظرات مخالف میپذیرند.